Kış Güneşi ile Kardelen Çiçeği

İstanbul’da henüz başlayan kış geceleri ve gündüzleri,
Kış mevsiminin sıcacık görünen fakat ısıtmayan güneşi.
O soğuk, bencil rüzgarlar ruhuma işleyince üşüyorum.
Sevginin sahibi kalbimi her an yeniden ısıtıyor.
Sen Kış Güneşi gibi kendine bile faydasız, benliği tanımsız kişi.
Ben soğuğa rağmen seçtiği yoldan vazgeçmeyen inatçı Kardelen Çiçeği.
Sen ki çok güzel ve sağlıklı bitkileri bile solduran iklimsin, ismin Kutup İklimi.
Zahiri ve bâtıni belli olmayan, ikilemlerinde kaybolmuş.
O zifiri karanlıkların ise ruhunu boğmuş.
Bir evren kadar bilgi sahibi fakat kendini zerre kadar tanımayan o sahte ruhdaş.
Uzaklaş lütfen, artık benim yolumdan uzaklaş..