Kış Güneşi Şiiri - İbrahim Taner Ateş

Küllenmiş bir aşkın yanık izleri var tenimde,
yalnızlık vururken şehrin sokaklarına,
ruhumu gizliyorum,ayaz gecelerde en kuytulara
yine gözlerin geliyor aklıma yıldız yıldız,
kış güneşi gibi kayboluyorsun ansızısın…

uzaklaşıyor Beşiktaş iskelesinden yine bir vapur
sireni kulaklarımda yankılanıyor gülüşlerin gibi,
titreyen bir mum alevinin gölgesine sığınıyor hayallerim,
hüzünlerim; duygusal bir şarkının notalarında çalarken,
kış güneşi bir buluta sevdalanıp kayboluyor…

birbirine yakışan her ne varsa hayatta;
tüm doğa olayları şahit gösteriliyordu buna
aşk uğruna verilen tüm savaşlarda
kahramanları birer birer kayboluyordu,
Kış Güneşi gibi….

17.01.2007
Beşiktaş - İst