Kış Güneşi Şiiri - Nilgün Yıldırım

Umudu kör kıyılarda yıllarca,
Ve düşüncelerimin boşluğunda seni buldum.
Soğuk kış gecelerinde,
Gözlerin avuttu beni,kış güneşi misali.
Geceleri yıldızları toplayıp adresine yolladım,
'düşler sokağı'...
Kaybetmemek için seni,avuçlarımı sıktım.
Oysa her seferinde kayıp gittin.
Sonrası hüsran!
Senin yatağında yalnızlık uzanırken,
Benimkinde dopdolu sen.
Ne filizlenip meyve verebildik,
Ne kırıp atabildik dallarımızı.
Birbirimizden kaçmayı denedik,
Yine birşey birleştirdi bizi;
'sonsuz,saf ve katıksız sevgi'
Sana sarıldım sanırken,
Boş duvarlarla kardeş oldum.
Ne sahip olabildim sana,
Nede bir kalemde silip atabildim.
Kalbimde hala sımsıcak sevgin.
Hani şair demiş ya;
'Kapatma gözlerini üşüyorum'...

08,08,1995