Süslü saksılarda bir gül uyuttum
Bin hazla suladım, nazla büyüttüm
Tüm sevdiklerimden değerli tuttum
Gönül bahçemize kuruldun gülüm.
Sanki bir bebekti sevgi beklerdi
Yüzüne güldükçe ıtrını verdi
Sesimi yükseltsem, hemen küserdi
Bilmem ki bana mı darıldın gülüm?
Sen de benim gibi severdin çayı
Demliğin sonundan aldın da payı
Sanki ağaç oldun, kırdın sehpayı
Sonunda apansız duruldun gülüm.
Gün geçti, her goncan soldu, kurudu
Gördükçe, içimi elem bürüdü
Sevdalı dalların bir bir çürüdü
Neden böyle çabuk yoruldun gülüm?
Kıyamazdım sana, sever okşardım
Bir goncanı görsem, coşar taşardım
Her güzel günümü senle yaşardım
Açmadan hazana sarıldın gülüm.
Şâyet buluşursak başka zamanda
Gönlümdeki yerin hazır o anda
Gün gelip, sap saman harman olanda
Sen kendini bende bulurdun gülüm...
23.01.2012 Fatih-İST.
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 23.1.2012 15:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir kış günü esintisi. 'Gün gelip, sap saman harman olanda Sen kendini bende bulurdun gülüm...'
Ne zaman yakınsam uzaklara ben
Ne zaman uzaksam yasaklara ben
Ne zaman düşersem tuzaklara ben
Gönlüme açarsın karakışta sen
Anılar seninle al, pembe, beyaz
Seninle ısınır en soğuk ayaz
Sevdalı gönüller elemle dolmaz
Seninle güneşin renkleri solmaz
Elemi kederi unutturursun
Kalbime öpücük gül kondurursun
Besteye ilhamsın şiir tadında
Her zaman daimsin gönül katında
Baharı görürsen gülşen içinde
Mutlu olur musun dilşen içinde?
Yaralar seni de bilsen kış gülü
Görünce gülşeni harlar içinde
Gelecek günlerim kokunla güzel
Dağların zirvesi seninle özel
Çelecek gönlünü bekle bülbülü
Karların perisi sensin kış gülü
02.10.2003 22:40:10
DİLŞADE GÜNGÖR
TÜM YORUMLAR (3)