Kış Geri Döndü Şiiri - Hanifi Kara

KIŞ GERİ DÖNDÜ

Ataların sözü, yerini buldu
Bahârı beklerken, kış geri döndü.
Yakacak ne kazma, ne kürek kaldı
Garip/gurabalar, soğuktan dondu.

Güneşimi çalar, Şardağı aba(*)
Soğuktan titriyor, bu yüzden oba
Kalorifer, kombi; doğalgaz, soba
Isı araçları yeniden yandı.

Küfrü bırakarak, dönelim dîne
Güzel evler varken, girilmez ine
Kâbe ile Ravza, Mekke/Medîne
Kıbleyi sorarsan, en güzel yöndü.

Geceli/gündüzlü, yalvar sen O’na
Yüzme bilmiyorsan, geçilmez Tuna
Bâzıları, geçmişlerin rûhuna
Mevlit okutmakla, kurtuldum sandı.

Îmanın tadını, tatmamış ise
Küfrün peçesini, yırtmamış ise
Nefis kapısını, kapatmamışsa
İnsanların çoğu, şeytana kandı…!!!

22/03/’21
Hanifi KARA

(*) Aba: (Mah.) Nine, ebe, büyük anne…
Mart kapıdan baktırır, kazma/kürek yaktırır…