KIŞ GERİ DÖNDÜ
Ataların sözü, yerini buldu
Bahârı beklerken, kış geri döndü.
Yakacak ne kazma, ne kürek kaldı
Garip/gurabalar, soğuktan dondu.
Güneşimi çalar, Şardağı aba(*)
Soğuktan titriyor, bu yüzden oba
Kalorifer, kombi; doğalgaz, soba
Isı araçları yeniden yandı.
Küfrü bırakarak, dönelim dîne
Güzel evler varken, girilmez ine
Kâbe ile Ravza, Mekke/Medîne
Kıbleyi sorarsan, en güzel yöndü.
Geceli/gündüzlü, yalvar sen O’na
Yüzme bilmiyorsan, geçilmez Tuna
Bâzıları, geçmişlerin rûhuna
Mevlit okutmakla, kurtuldum sandı.
Îmanın tadını, tatmamış ise
Küfrün peçesini, yırtmamış ise
Nefis kapısını, kapatmamışsa
İnsanların çoğu, şeytana kandı…!!!
22/03/’21
Hanifi KARA
(*) Aba: (Mah.) Nine, ebe, büyük anne…
Mart kapıdan baktırır, kazma/kürek yaktırır…
Kayıt Tarihi : 22.3.2021 20:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!