Kış Gelince Şiiri - Kemal Berk

Kış gelince soğuk rüzgar esiyor
Önce gönlüm, sonra beden üşüyor
Kar fırtına arkasından geliyor
Kimse bilmez gariplerin halini

Arıyorum barınacak bir evim
Ne olacak bilmiyorum şu halim
Isınmıyor, elim yüzüm bedenim
Dertlinin de kimse bilmez halini

Hele bir de gece ayaz olunca
Akan sular her bir yerden donunca
Buz gibi evlerde rengim solunca
Üşüyenin kimse bilmez halini

Sabah olur herkes gider işine
Türlü türlü giyiyorlar üstüne
Şu bedene kazak gömlek, çok bile
Kimselerin kimse bilmez halini

Kar yağarsa yazı yaban bembeyaz
Büyük küçük verir herkese haz
Zevkten bağırır hep avaz avaz
Garip bakar kimse bilmez halini

Dalacağım bulsam kapı içeri
Hasret kaldım içi sıcak bir evi
Kızsalar da çıkmam asla hiç geri
Evsizlerin kimse bilmez halini

Kara kışta ne olacak şu halim
Üşümekten tutmaz oldu şu belim
Bir lokma ekmeğe hasret bebeğim
İşsizlerin kimse bilmez halini

Para yok ki odun kömür alamaz
Doğru dürüst evde soba yakamaz
Külözünün derdi kimse anlamaz
Kış derdinin kimse bilmez halini

Kemal’eren /Kemal BERK
23.1.2022
28.1.2019