Kış Geldi Şiiri - Mehmet Zeki Gezici

Kış Geldi

çay bardakları dolmuş kar seslerinden
Kış geldi
bu ağacı bir yerden tanıyorum
damarlarında paslı sular dolaşan
suların kıyısına parmak basabilirim
bu ağacın erimiş yapraklarına da
yalnızlıklar içinde dokunmuş
milyonlarca su tanelerinden
kış geldi.

kış geldi
bu kenti bir yerden tanıyorum
camlar perdeler kesmiş ateşin kirlerini
çay bardakları dolmuş kar seslerinden
bu odaya döşenen ince örtüleri
kullanıyoruz kaybolan bu sesin içinde
bak
bu kentin camlarında erimiş gökyüzü
duvardaki çivilere asıyoruz kendimizi
kana boyanıyor mavi duvar aynasız oda
cam birden kendini tazeliyor
erken uyandırıyor çocukları
çocuklar
bir kere daha uyanıyorlar
sıfırın altında dolaşıyor kan
acımasız bu soğukta don yapabilir
soğuyabilir çocukların gözbebekleri
ama bütün kenti ısıtıyoruz
bir daha yüreklerimizle
bitsin diyoruz gecenin uzunluğu
odun atıyoruz kömürlerin üstüne
dokunmasak kendileri yanacak
külleniyor birden çayın altı
kış geldi.

Kış geldi
daha da büyüdü odalarda gölgelerimiz
portakal kabuklarını küle gömüyoruz
birden değişiyor perdelerin şekli
kan kurtuluyor sıfırın altında dolaşmaktan
gökte
bir bulut oluyor kan kan
kurtuluyor sıfırın altında dolaşmaktan
kış geldi.

Mehmet Zeki Gezici