Kış Duyguları Şiiri - Levent Özrenk

Karasinekler de bırakıp gitti beni
Kanımı emen sivrisinekler bile yok.
Beni hep üzerek geliyor kış mevsimi.
Uzun saçlı dostum da artık yok.

Her kış mevsiminde bir şeyler kaybediyorum.
Tanıdığım insanlar gidiyor, bırakıyor beni.
Onları gerçekten sevdim de ne oldu ki,
Bana hediye ettikleri kış mevsimi şimdi.

Avutmuyor gönlümü yaz mevsimleri,
Sizin gülmeleriniz artık sıcak gelmiyor.
Her yazdan sonra geliyor kış mevsimi.
Gülüşlerinizden sonra da kırgınlık var.

Neşelerim gönlümde hep var olsa da,
Bütün sesler sevinci söylese de bana,
Keman ağlayarak yenmiş bütün çalgıları.
Gönlüm de hep yeniyor neşeli sesleri.

Sevdiğim insanlar ölecek bir mevsim de,
Hepsi için çok üzülüyorum işte.
Bu dünyanın neşeleri sarmıyor beni,
Gelen kış mevsimleri üzüyor içimi.

Bu dünya biliyorum bana göre değil.
Sizler de tam bana göre değilsiniz.
Kış mevsimi yaşamadığım insan olamadınız.
Yaratılışım da derin bir hüzün yok değil.
Böyle olsa da bu mevsimler,
Güneş her gün doğar içimde.
Ama yine de kalbim avunamıyor.
Bu dünyanın özünde keman sesi var.

Levent ÖZRENK

13 Aralık Perşembe 2007
00: 55 Gece