Kış dedin tavuğuma meselesi mi

Ark/adaşını s/avunur gibi o yokken
muş gibi miş gibi

b/il il gezip döverler de adamı kendi evinde
AŞK'ının önünde boynum kıldan ince
seni g/örmeyince
g/ecem kâb/usum olur
bil/ezikliğimi al burda bekle beni
dudaklarını b/üzmüş gibi sevdiğini
hep böyle olsa
hep böyle sukunet
d/uydum ki unutmuşsunun melodisiyle
öyle susup oturalım
konuşmayalım

dedimse de
uyumayan görür mü rüya
bilmez misin
bu uyuyanların rüyasıdır

ah neler öğrendik neler neler bu yıl
neler öğrendik

çok iyi telaffuz edemesek de sorvayvır
ve yetenelklerimiz m/eğer ne çokmuş
kimler öğrettiyse göz bağlamayı
KOLDAMCA ANKARA'nın bağları

T /oma Almanca'da büyük anane yetiş

o/turan yürüyen duran adam
sen de
bu da geçer
mi d/emeli
neyin nesi bu
kış dedin tavuğuma meselesi mi

bu g/üne kadar anamızın k/oyduğu
isimmiş m/eğer
ş/imdi
g/ördük hanyayı Konya'yı
çal bir oyun havası kemençeci dayı

bu ay recep'ti değil mi
bi çabuk geçse de Şaban'da gelse ramazan ayı
ardından bayram
barışsa dargınlar
duydum ki unutmuşsunun melodisiyle
s/öz gelimi dansa davetti desek bu da böyle bir dans
b/içim b/içim k/arardı beni hiç aramadı yetti be

birileri leb demeden leblebiyi anlardık
biz eskiden
geçerdik sınıfı
kaçardı burnu/muza leblebi tozu
rağbet etmezdik m/uza hadi
hatta
biz
ithal muuz
bilmezdik ki

Yüksel Nimet Apel

19/Haziran/2013/Çarşamba/Bodrum