Kış Çocuğu Şiiri - Müzeyyen Uysal

Kışın doğanlar anlar beni.
zordur kış çocuğu olmak.
hava soğudukça tersine büyür içindeki kıvılcımlar.
duvarlar sanki daha kalınlaşır daha bi dar.
fırsat buldukça atar kendini dışarı
soğuk havayı çektikçe içine sanki yeşerir içinin dalları..
hep hastadır mesela hep bi üşütmüştür elini ayağını
yazı sevse bile kış çeker onu kendine.
esiridir soğuğun.
üşüdükçe ısınır, bakışları, duruşu, oturuşu bile...
dağa taşa çıksa dar gelir yine de.

Bahar gelsin diye dua etsek de
Kıştır bizim gözümüzdeki parıltı,
İçimizdeki çocuğun oyuncağı,
Yemeğimizin tuzu,
Çayımızın demi....

Selam olsun,
Tüm kışın doğanlara
Kışa tutsak olanlara...