Kış Çilesi Şiiri - Yüksel Çelik

Ocak yanmaz baca tütmez,
Kışlık yiyecek de yetmez,
Sıkıntılar bitmek bilmez,
Geldi çattı kış çilesi.

Odun, kömür ev kirası,
Okula kayıt parası,
Çoktur fakir fukarası,
Geldi çattı kış çilesi.

Sular donup akmıyorsa,
Size kimse bakmıyorsa,
Yardımsever çıkmıyor da,
Geldi çattı kış çilesi.

Çadırda dışarıda yatanlar,
Yokluktan oruç tutanlar,
Ne yapsın zavallı insanlar,
Geldi çattı kış çilesi.

Çoğu açtır yalınayak,
Dertler çoktur kime yanak?
Vicdan var mı uyanacak,
Geldi çattı kış çilesi.

Çoluk çocuk yoktan bilmez,
Ana, baba bundan gülmez,
Tok acın halinden bilmez,
Geldi çattı kış çilesi.

Köy de, kentte, karda kışta,
Ekmek nerde, yok ki işte,
Duygulanıp yazdım işte,
Geldi çattı kış çilesi.

Sokaklarda dilenenler,
Yoksulluğa direnenler,
İnsanlığa güvenenler,
Geldi çattı kış çilesi.

Şükretmesini bilmeyiz,
Çevremizi de görmeyiz,
Dilerim sefil olmayız.
Geldi çattı kış çilesi.

Teker, teker yazmayalım.
İnsanları üzmeyelim,
Hoyrat, hoyrat gezmeyelim.
Geldi çattı kış çilesi.