Kış Çiçeği Şiiri - Aynur Durmuş

KIŞ ÇİÇEĞİ
Gelen kış korkutmasın gülüm
Odamda hayalin var be gülüm
Oturursun pencereme gülüm
Yokluğuma üşürsün be gülüm

Kış geliyor bir sen gelmedin
Sen aşkı kar taneleri gibi verdin
Buzdan evimizi severdin
Kar diye yoluma hasret serdin

Yine Pencerede sabahlayacağız
Boş Ümitler ateşinde yanacağız
Yine hayallere dalacağız
Öfge saracak donacağız

Üzerime karlar yağacak
Ayak parmaklarım donacak
Kimsesiz çocuk gibi yanacak
Kış günü kardan adam sanacak

Kış çiçeği ağlar yokluğuna
Hayalin dolar tokluğuna
Karlar sarar dört bir yanına
Buz tutar kalbim daha kırkında

Soğuk bir çiçek doğar kış ayı
Elleri yüreğinde gözler atlıyı
Dizlerine kadar sarmış nazlıyı
Bekle geleceğim bir bahar sabahı

Gelen kış korkutmasın gülüm
Ceketini yorgan diye örttügüm
Kokunu içimde bin yıl büyüttüm
Gözlerini her kartanesinde gördügüm

Boğuluyorum sanki toprağım
Kış çiçeği ekmiş fidanıyım
Üzerime kar yağıyor sanıyorum
Yokluğuna bir ben mi donuyorum

Çok sık dalıyorum uzaklara
Kimsesizligimi sattım kışlara
Yağar dururum sanki camlara
Hasret vurdukca sızlar yarama

İçimde ikimizin kavgası var
Dışarda bir kışın gelesi var
Soğukları yarla sarasım var
Seni Ham edip doyasım var

Kollarımı boynuna dolayasım var
Öpüpte bir ömür sarasım var
Seni yar diye canıma koyasım var
Kış günü seni yorgan gibi çekesim var

Kış çiçeği şiiri bu dinle
Arasıra açda oku benle
Gözlerini ömrümede ekle
Bekle yavrum bekle bekle

Kar bile ürktü çiçeğe
Çöktü yanımda çimene
Birikti birikti kekeleme
Söylemedi bir tek kelime

Kar nazlı pamuk gibi sarar
Seher vakti sensizliğe donar
Ümit ateşinde yanar yanar
Bu gözler her yerde seni arar
Aynur Durmuş