Kış Bahçesi Şiiri - Işıl Başkalem

Kucak açmıştın kendine
Alıp ısıtmıştın.
Parlatıp arındırmış
Süsleyip püslemiştin.
Güzel göstermiştin kendine kendini.
Memnun bir tavırla,
Dost bir yüzle,
Bir sığınak bulmuş gibi savaş öncesi.
Kimbilir hangi asit yağmurlarından yanmış gözlerinle
Bakmıştın,
Bir kardelene.
Koparmıştın.
Sarıp sarmalayıp kendini
Bir kış bahçesine girmiştin...
Havuzdaki su donmuş...
Balıklar donmuş...
Soğuk işlemişti içimize.
Gülleri sevmiştin bir akşam üstü.
Gülleri kesmiştin.
Yapraklar çıtırdıyordu ayaklarımızın altında.
Anımsa.