Kış Ayları-1-* Şiiri - Bayram Tunca

Gerilir toprak, dökülür sarı yaprak
Geliyor yağmur yüklü bulutlar bak
Yine boşalır, yeryüzündeki yuvalar
Sessizliğe bürünür, arzdaki obalar

Geldi mi kış ayları, hava tez kararır
Arzda her ne varsa hepsi de sararır
Ya yağmur/ya kar veya kırağı yağar
Fakir fukarayı da, kış korkusu sarar

Canlı ve cansız varlıklar çok donarlar
Güzün gidenlerin hasreti, içime dolar
Hasretten olsa gerek, bet beniz solar
Gözlerim, yağmur bulutları gibi dolar

Kabarır denizlerin dalgaları, dev gibi
Dağlar, beyazlığa bürünür, gelin gibi
Sema, çeker kalın perdeyi Leylâ gibi
Toprak, sıkar dişini aynen bizler gibi

Geldi mi kış ayları, dertler tazelenir
Sararıp dökülen yapraklar gazellenir
Bütün canlılar, kendi obasına çekilir
Yaşantı kış aylarına göre düzenlenir

Yaz ve bahar ayları gibi gülmez sema
Çoğu zaman yetim misali ağlar daima
Ay güneş ve yıldızlar gizlenir bizlerden
Dost da görünmez olur bilmem neden

Tabii ki var kış aylarının da güzel yanı
Nasıl da çeker o güzelliği âdemin canı
Dondursa da ayaz kanı, o ister cananı
Olunca yanında cananı, tez ısınır kanı

Martıların çığlığı yankılanır kulağımda
Rüzgârın nameleri saklıdır belleğimde
Boza ve simit kokusu tüter burnumda
Mevsimin gizemliliği tüllenir gözümde

Kış gelince patlamış mısır gelir aklıma
Kış gelince kestane kebap gelir aklıma
Kış gelince babamın ocağı gelir aklıma
Kış gelince anamın kucağı gelir aklıma

Yağmur yüklü bulutlar itfaiyeci gibi koşar
Akar sular deryalarına ulaşmak için coşar
Ağaçlar, kışa meydan okurcasına soyunur
İnsanlar, kışın gizemli güzelliğiyle avunur

23.12.2002-12.23