Kış Ayazı Şiiri - Aysel Çoban

Kış ayazı kalbimde, için için, içim üşüyor
Üşüdükçe gülüm, belleğim sarsılıyor
Sarsıldıkça çaresiz beynim emrediyor
O zaman her şey tek tek ortaya çıkıyor

Kış ayazında, duygularım buz kesmiş
Her soluk alışım, gidip gelmekten bezmiş
Öyle yorgun ki bedenim, sıcak işlemez
Kemikleşmiş içimde, istesen de erimez

Kış ayazı gözlerimde, soğuk bakışlarda
Ta derinlerde kar ışıltısı parlaklığında
Kış ayazında ellerim, dokunmaya korkar
Oysa ki ellerim, ellerinde sıcaklığını arar