Kış Aşkı Şiiri - Sinan Erdoğan

Düşüncelerime zincir mi vurdun
Senden başkası girmiyor beynimin içine
Yalnız ben miyim böylesi karmakarışık
Yoksa bütün aşıklar böyle mi?
Bir şeyler oluyor gülün pembe gülüşüne
Dünya sanki bir başka düşünce içinde dönüyor
Yalnız ben miyim böylesi hayatla çelişik
Birlikte baktığımız eski yıldızlar nerde?
Hani zaman herşeyin çaresi derler ya
Bende inanmak istiyorum buna
Yalnız ben miyim Yaralı yüreği ağlamaklı
Yoksa biten her aşkın ateşi böyle mi küllenir?
Boşvermek geliyor içimden herşeye
Bırak herşey olduğuna varsın diyorum
Yalnız ben mi kandırıyorum kendimi yalanlarla
Yoksa her üzgün aşığın tesellisi mi yalanlar?
Duran dakikalar saatleri kovalamıyor
Yemyeşil bir sızı içimde yazdan kalma
Yalnız baharda mı aşık olunur sımsıcak
Yoksa seni kış ortası sevdim diye mi bu sitem?
Anımsadım şimdi o günü kar bembeyaz ve saf
Tüm kirlerini temizlemişti istanbulun ve yüreğimin
Seni tanımıştım o akşam yağan kar altında
Yüreğime beyaz bir sayfa açmıştım
Gecenin tüm soğukluğuna rağmen sımsıcak
Yalnız ben miyim geçen güzel günlere bakıp
Yüreğinden akan yaşları gözünden taşan?
Artık ne gece o eski gece senle dopdolu
Artık ne güneş o eski güneş yüzü alev alev
Herşeye yeni bir anlam vermem gerekecek
Hayata, kendime, sözlerime, yüreğime....
Yalnız ben miyim sil baştan hayata başlayan
Yoksa her biten aşk ardından böyle mi dönülür hayata