Kış aşkı Şiiri - Engin Tunca

Kendi halimde yaşıyorken
kendi dünyamda,
göze geldim,
köze düştüm, dize geldim.
Yanıyorum.
Bir çift göz yaktı beni,
dize getirdi.
Düşen kar taneleri bile yetmiyor
yangınımı söndürmeye.
Aman ha,
sakın ola dokunmayın, bırakın yanayım,
bırakın yanalım.
Dostlar başına böyle gözler, böyle köz,
böyle yangın.
Mevsim kış,
ama bahar güneşi çarpmış gibiyim,
sıcacık,
sıcacığım…
Kaçığım.

15.02.2004