Kış Akşamı Şiiri - Meryem Kargi

Bir kış akşamı döndü yağmurun omzunda, Hangi sokağa saklandın, hangi yıldızda gözlerin? Bir gölge gibi, usul usul süzülür zaman, Ve ben, seni göğsümde bir sır gibi taşıyorum.

Sesinin ince bir çizgide titrediği yerdeyim, Bir rüzgar sürüklüyor adımlarımı, Ve her taş, her iz, Adını fısıldayan birer dua gibi oluyor.

Sen ki sözcüklerin bittiği yerdesin, Gökyüzüne dokunan şiirlerin sessizliği, Bir nehir akıyor içimde, Suyunda senin adını taşır.

Hangi mevsim sensizdi söyle? Hangi yaprak senin yokluğunla sustu? Bu şehir, bu yalnızlık, bu ıslak kaldırımlar, Hep seni arar, hep sana döner.

Ben seni anlamak için geceyle konuşuyorum, Yıldızları bir harita gibi diziyorum kalbime. Ve her sabah bir isim saklıyor içimde, O isim sen, hep sen…