Kış Ağıt Sis Şiiri - Cuma Ali Bursa

Karbon monoksit ve sis
Soğuk ve üşüyen kelebek
Ve yüreğindeki hüzün
Ve gülümseyen gözlerin
Ve dudakların
Yıllanmış şarap gibi dudakların

Ahh bu dert yüklü hava
Bu sis yüklü
Bu miskinlik yüklü hava
Gözlerindeki güvercin
Üşüyor bu zift kokan soğukta

Ahh bu sensiz hava
Seni üşüten
Ve kuşları öldüren
Karbon monoksit ve sis
Ve beni öldüren keder

İçimizdeki bu acı
Dışımızdaki bu yalan
Kara sinekler ve karın ağrısı
Kelebekleri ve güvercinleri öldüren bu hava
Karbon monoksit yüklü bu hava
Seni benden alan bu hava

Acılar da yedim yıllar yılı
Keder de içtim
Ve doydum
Gözyaşı ve hıçkırıkla
Beni bu hale getirenlerle bir olup
Korkakça kendime güldüm
Çokça güldüm ve acıktım
Kedere ve acıya

İkiye bölüp
Kendimle paylaştığım da oldu
Tabut dolusu yakınmaları
Ve çoğaldılar
Ve büyüdüler
Azalıp küçülme yerine

Karbon monoksit ve sis
Ve kelebek
Ve soğuk
Bin yıllık dudakların
Şarap dudakların