Yağmurlu seher mürekkepleri çözülür masmavi.
Sisin zabıt defteri üstünde ağaçlar
Bitkisel bir eskize benzer.
Büyümekte anılar, halka halka,
Bir dizi düğün.
Bilmeden ne çocuk düşürmeleri ne de kancıklığı,
Daha sadıklar kadınlardan,
Ekerler tohumu zahmetsizce!
Tadarak o rüzgârları, ki ayaksızdırlar,
Tarihe batmış bele kadar.
Kanatlarla dopdolu, ahiretle.
Bunda, Leda’lardır onlar.
Ey yaprakların ve şirinliğin annesi
Kimdir bu pietas’lar? Şakır gölgeleri
Halkalı kumruların, fakat izlemez bir şeyi.
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Çevirenin notu:
Pietas, İsa Peygamber’in çarmıhtan indirildikten sonra Meryem Ana tarafından kucaklanması ve yas tutmasını betimleyen resim ve heykeller demektir.
Kayıt Tarihi : 29.8.2007 15:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Winter Trees by Sylvia Plath The wet dawn inks are doing their blue dissolve. On their blotter of fog the trees Seem a botanical drawing. Memories growing, ring on ring, A series of weddings. Knowing neither abortions nor bitchery, Truer than women, They seed so effortlessly! Tasting the winds, that are footless, Waist-deep in history. Full of wings, otherworldliness. In this, they are Ledas. O mother of leaves and sweetness Who are these pietas? The shadows of ringdoves chanting, but chasing nothing.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!