Lapa lapa yağan kar, senin simgendir,
Bitkileri donduran, soğuk gecendir,
Tabiata yorgan beyaz örtünle,
Senden ürkeriz, bilmem nedendir.
Zirveler karınla suyu depolar,
Ovalar onunla hayat pompalar,
Bitkileri saran güzel örtünle,
Korunmazsa eğer insanlar donar.
Dört mevsim sırası gelince sana,
Geceler çekince ayaza, dona,
Issız karanlıkta esen tipinle,
Soğuk ve karınla umutsun bana.
Hayal kırıklığı olmasın sakın,
Kışta bahar için hazırlık yapın,
Yeniden bir yaşam doğuyor gibi,
Gelecekte yaz var umutla bakın.
Sonbaharda yaprak döken bitkiler,
Kış olunca aynen ölü gibiler,
Sanki dirilişin örneği gibi,
İlkbahar olunca hayat bulurlar.
Kar berekettir toprağı besler,
Barajlar, göletler hep bunu ister,
Yeter ki vaktinde yağan kar olsun,
Hayvanat, nebatat dört gözle bekler.
24.01.2008
G.O.P/Ankara
Kayıt Tarihi : 26.1.2008 12:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ankara’nın oldukça yüksek sayılacak semtinde yağan karı seyrederken, kaleme aldığım şiir.

NURETTİN MEMİŞ
BAYBURT
TÜM YORUMLAR (1)