Kış Şiiri - Vedat Akdeniz

KIŞ (amcam’a)

Hangi bahardı bilmiyorum!
Nisan yağmurlarıyla
Kar gibi erimişti yokluğun,
Çiçeklerle açmıştı
Sevgilerin sonra.
Saçlarına bağlamıştım
Umudun uçurtmasını.
Deli bir düş olmuştu
Gülüşün bende.
Bir çocuk gibiydim,
Düştükçe ellerimden tutar,
Acımı dindirmek için
Kanayan dizime üflerdin.
Hangi bahardı bilmiyorum!
Bembeyaz çiçeklere bürünmüştü,
Bahçedeki badem ağacı.
Giydim, der gibi gelinliğimi
Sanki bize nispet ederdi.
Ne çok yakışırdı, oysa
Esmer tenine beyaz;
Gece karanlığına
Ay ışığını çalar gibi.
Şimdilerde yine
Bembeyaz badem ağacı.
Açan çiçeklerden değil;
Erimeyen karlardan dolayı.
Bende giydim, der gibi
Bak; o beyaz elbisemi.
Eleştiriyor sanki giydiğin gelinliği,
Senin elinde bir başkasının eli;
Badem ağacının dalındaysa
Acımasız bir kış yeli.
Sen mutlusun, ne güzel!
O ise çoktan giymiş kefeni;
Kendine mezar arayan
Soylu sevmelerim gibi…
08.01.2005
www.akdeniz.orgfree.com