KIŞ
camlar mı buğulu
yoksa mevsimler hep kışa mı döndü
neden soyunup dururlar
her bahar yeşerme telaşında ki
er dikim fidanlarımız
kim dokunur
kim savurur
ordan oraya yapraklarını
yoksa
hep rüyada mıyım
çiçeklenen gülümseyişleri
gözyaşlarıyla besleyen
iç yolculuklarında
esmer güllerin
bağrında mı büyüyorum
gün be gün
her sabah
her dokuma
her hücreme
kırağılar yağması da mı bundan
taze toprak kokusunu
içime çekmeyeli çok oldu
tam yetiştim derken
ayaza kesti dört yanım
belki de
öksüzlüğün
yitikliğin diğer adı bu mevsim
tam da unutmaya yüz tutmuşken
üşüdükçe her yanım
ağrımaya başladı yaralarım
içimdeki buzlar çözülürken
baştan çıkarıcı
bir yaz güneşiyle
örtünmek istiyorum
varsın sızıversin
mutluluk kaçamakları
gözlerimden içeri..24.11.2011
Kayıt Tarihi : 4.7.2017 16:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Işık 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/07/04/kis-35.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!