Kış (*) Şiiri - Necdet Arslan

ıssız kar çöllerinde geziniyor adımlar
güneşin gölgesini saklıyor titreyen ellerimiz

ellerimizden kopuyor parmaklar

bembeyaz bir tuvale yapışıyor doğa
üşüyen tekneler sığınıyor kıyılara geceleyin
ay ışıklarını sakalıyor sokaklarda çocuklar

çocuklar yorgun
başları yastığa düşer düşmez uykudalar

çam dallarının keyfi yok
buzları sürüklüyor ırmaklara dereler
gökyüzünü boşaltarak kaçışıyor kuşlar

kuşlar ki maviliklerin renkli damlalar
yanılsamalar içinde yoklar

taşlaşmış bakışlarla yapılan kaçamaklar
kuruluklar altında tek tük öpüşüyor aşıklar

(*) sincan istasyonu