Kış Şiiri - Sefa Kara

Zemheri düştü dağlardan
Kış geldi uzak diyarlardan
Yaz bir veda busesi vermeden ayrıldı
Yerini çetin kışa bıraktı
Denizler de soğumuştur iyice
Bu soğukta da yüzülmez ki de
Uykun gelir senin soğukta
Titrer kolların buz keser parmakların
Ben üşüsem de üşümem derim
Çıkarır montumu omzuma atarım

Sen üşüsen donar benim kalbim
Tüm sıcaklığım senin olsun ruh eşim
Çıkaralım dolaptan tüm kışlıkları
Keşke montum sana büyük olmasaydı
Üşüyorsun üstelik ince giyinmişsin
Sana bir papatya çayı hazırlayayım
Biz seninle kışı sevsek de sevgili
Kışa şarkı söylemenin yolunu bulalım
Yine hasta olayım her gün sana
Sen üstüme örtün ısınayım
Yakalım sobamızı köy evinde
Sen çay demle ben tadına bakayım
Kış indi dağlardan memlekete
Nasıl üşürüz ki seninle vermişken el ele