Kış Şiiri - İrem Aslan

Kış ,bugün gelmedi ki ;a dost ! bu ne telaştı?
İçimde tutukluk yapan tek mevsim ocaktı,

Hani Kazma ,kürek,,kapıdan baktıran,yaktırandı?
Her hane vip ,soğuğun anılışı artık rahatlıktan mı?

Hâlâ üşüyorum ,sence üstümü üç yorgan ısıtır mı?
Sahi kalp buz,güneş açtı diye ,göğsüme sızar mı?,

Ziyaret mezar başında ölülere ağlamak mı?
Yüreği cenaze dolu olana ,taziye günah mı?

O halde parçalayalım ,bir bir oyuncak silahları,
Tutuşturalım ellerine ,kırdıkları hayal ve umutları

Unuttun mu ? bahçesi rengarenk olan kızcağızı?
Ya …?
Yârdan üreyen,Yâren’i,Yaratması için ettiği duayı…

Hadi ! Ocak yirmiler, otuzlar, aylar yıllar devirsin,
Sen hâlâ onyedi yaşında masum ve ürkek değilsin

Üzül,kırıl,düş,dizlerin,kolun,yüzün,gözün çizilsin
Eller’in ,ne eline ne yüzüne bir dirhem değmezsin

Derhal silkelen sende ,o aydan bre anksiyete
Oturma gülerek taa içimin de içine ,
Üzüntüm dağ olsa ,yıkılsam yığılsam yerlere
Rabbimden başka yok tutan” yürü ya kulum “diye…