Kış Şiiri - Yusuf Berker

Hava suratını asmıştı
Bulutlar içli içli ağlıyordu
Yağmur öfkesini kusarcasına ok gibi saplanıyordu toprağın bağrına
Güneş küsüp gitmişti çok uzaklara
Rüzgar bu sefer daha şiddetli söylüyordu şarkısını
Soğuk titrete titrete kucaklamıştı özlediği kenti
Beyaz örtü sırasını bekliyordu heyecanla
Ağaçlar boynunu bükmüş vedalaşıyordu sarışın dostlarıyla
Kuşlar gökyüzünün hışmından kaçarcasına çırpıyordu kanatlarını
İnsanlar evlerine tutsak olmuştu
Yaz derin bir uykuya dalmıştı
Sonbahar isteksiz ayrılıyordu aramızdan
Kış güle oynaya girmişti kapıdan içeri
Ve tabiat ana süslenip giyinmişti beyaz gelinliğini