Kış Şiiri - Sevim Önder

Tırmalıyor soğuk gene yüzümü
Gene duman bacaları sarıyor...
Döktü yaprağını ağaçlar gibi içim,
Çıplak kaldı yüzümde somurtmalar,
Düğüm düğüm boğazımda sevincim...

Kapandı uçsuz bucaksız yollar,
Gene fırtına, gene kar
Dal uçlarında çılgın ağıtlarda kuşlar...
Yoksul düşüncelerde fakir
Ondandır içimdeki yokuşlar...

Gene camlar kırık
Gene sınıf çok soğuk
Üşümüş minicik eller belli
Gene kalem tutmuyor
Gene öğretmen üşüyor
Bu yıl geçen yıldan
Daha çetin geçecek gibi
Gene fırtına, gene soğuk, gene kar
Bembeyaz soğuklar eser içimden,
Ne tükenmez derdin var kış,
Ne bitmez çilen?...