Kış Şiiri - Önder Karaçay

Biz ne çetin kışlar gördük
Her biri bir başka baharla bitti

Yüreği soğuk olmayanı
Hiçbir kış üşütmez ki
Her mevsim üşütür

Kış bahane,
Soğuk içimizde

Umut yüreğin mevsimi
İçine ne yağarsa yağsın
Üşütemezdi

Bazen yıldızlar yerine
İnsanlar kayar içimizde
Kış bir mevsim değil ki
Soğuğun işgali dilimizde

Kış soğuk olsaydı
Herkes donardı

Bakışların
Üzerime çullanıyor

Uyanma anı
İçinde kaybolduğum boyut

Buz tutmuş bir nehir akıyor aramızda
Köprü kurmak için iki ucunda
Karaya oturması şart
Kara henüz görünmüyor

Kocaman bir zaman çatlağı
Bölüyor bizi ikiye
Gecenin ayazı üzerimizde sabahlıyor

Soğuktan gözlerimizin camları buğulanıyor
Sil gözyaşlarını
Yakışmıyor ıslanmak yanaklarına

Bu kış kıyamette
Kimsenin dokunamadığı yerden kanatıyor
Kimsenin iyi gelmediği yerden sarıyor yaramızı

Sustuk ve fark ettik ki
Duygularımızı
İçimizdeki kış soğutmuştu

Önder Karaçay