Kış Şiiri - Melek Tiryaki

kış, geldi
kar, yagdı
ayaz, vurdu
yüregime
soguktu
cok, soguktu

kar, altında
ayazda, tek başıma
isitmaya, calıştım
yüregimi, ellerimle
ellerimi, de yüregimle
her, ikisi de
donmuştu
sanki, ölmüştü
buz kesen, kalbim
ve, ellerim

icimdeki
derin, sızılar
yaralar, bereler
dışa, vurmuştu
buzdan, şekillenmişti
yıldız, yıldız
parlıyordu
umudun, bitmesin
güneş, doğacak
diyordu

aglamaya
bile, mecalim yoktu
gözyaşlarım, donmuştu
soguktu, cok soguktu
üşüyordum
rüzgar, savuruyordu
titriyordum
sıgınacagım
bir liman, yoktu

iyiyim, desemde
inanmayacak
iyi, degilsin
biliyorum
diyecek
sarıp
sarmalayacak
icimi, isitacak
buzlarımı, cözecek
dost, sesi
dost, nefesi
dost, ki
candan
bir dost, ki
canima, can olsun
istiyordum

eş, degil
sevgili, asla degil
arkadaşim, sırdaşim
yoluma, yoldaşim
aglarsam, güldürecek
derdimi, dert bilecek

bir elmanın, yarısı
benim, yarım gibi olacak
canımın, cananı dost
beni ne zaman, bulacaksın
ben kış’ın ortasındayım
buz tuttum, ölüyorum.