Kış Şiiri - Sema Yontar

kışa giriyorduk ve
birçok ölüm geçiyordu aramızdan
ne çok soğuktu duvarlar, ağaçlar, insanlar...
mesela nasıl yaşardı kuşlar
kar sularını yudumlayarak?

yollar tüm gece kapalı kaldı
beyaz köpükleri içti martılar
şehirler acımasızdı, şehirler telaşlı
sürekli yer değiştiren taş binalar
ağır bir valiz gibi sırtımızda yük oldu...

ardından anı toplayan
dev satıcılar indi kentlere
küçük bir not, iliştirilmiş bir yazı
beraberce dinlenen tüm şarkıları toplayıp gittiler
bütün gece soğuk ve karlı geçti

kimsesiz yalnız yorgun
sokaklar büyüdü önümüzde
derin koyaklardan ince uğultular yükseldi
üst üste bir kaç kitap
yırtık film afişleri ve
bembeyaz elleriyle
hüzün dolu yalnızlıklarla doldurdular kenti

artık bir tek rakı
iflah etmez bünyemdeki yarayı