Ölümün mor yüzünü
Bu kez de
Kirvemde gördüm
Yalnız ve soğuk
Kesinlikle yüzünde acı yok
İtirazsız da üstelik,
İmam yol gösterir
Belli ustası bu işin
Hızlı ve dikkatli,
Teyzem, kızlar dışarıda ağlamaklı
Teyzem oğulları torunlar yeğenler
Dualar dilde
Başından aşağı
Tas tas dökülür suları
Akar mermerin üstünden
Göz yaşı karışık,
Kadir ne hisseder
Fevzi ne duyar
Ya deryanın askeri Deniz
Göz pınarları tükenik
Bir veda bu, duyguların sarıldığı,
Fotoğraflarındaki gülümseyişin
Sohbetlerimizdedir artık.
Kayıt Tarihi : 17.1.2017 23:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kirvemin vefatı.
![Erhan Erbay](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/01/17/kirvem-19.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!