Kirvem Şiiri - Sinan Bayram

hey kirvem nasılsın
bakıyorum yine vakitsiz vurulmuşsun
geceden kara bir düş içindesin yine
bakıyorum yine vakitsiz düşmüşsün sevdaya

yürek suskunluğunda boğuyorsun yine feryatları
ah be kirvem demek bu dağlarda anlamadı seni
oysa dilinde hiç düşmezdi kardeş türküler
nereye emanet ettin o güzel çocuksu bakışlarını

şimdi bana bırakma bu sarılmaz yaraları
kirvem gökyüzüne yazma gönül yangınını
hüzne boğma beni bak yine ben dilsizim
sen rüzgara ver kardeş türkülerini yarınlar için

kirvem bak ben yabancıyım sensiz bu iklime
söyle yüreğin el verir mi böyle gitmeye
yüreğim üşüyor be kirvem beter haldeyim
hani toprak bile kendine küsmüş gibi

yiğitliğin sığmaz ki bu kızgın topraklara
şafaklar nasıl doğar sensiz söyle
hiç aklına gelmez mi sevdiklerin
hani gökyüzü sevgiye boyanacaktı

hadi kirvem mahcup etme gökyüzünü
biz kaç pusuyu meçhule vurduk böyle
kaç cehennem eteğinde yeşerdik
şimdi umutlar ölmez mi sen ölünce söyle

olmaz kirvem olmaz vakit ecel vakti değil
daha gözlerini dikeceksin ufuklara
sakalların ter içinde hasret kokacak
kirvem böylesi yakışmaz sen gibi yiğide

hey dağlar hadi uyanın kan uykusundan
kirvem şimdi kalkacak hiç sarsılmadan
hey toprak kendine gel yanlışa düşme
kirvem şimdi utandıracak tüm yaraları

hadi kalk geceler şafaklarla buluşsun
hadi kalk yiğidim toprağı utandırma
vakit uçurumları geçme vaktidir
hadi kirvem kalk selamla şafakları