Kırşehir Huzur Evine Giderken

KIRŞEHİR HUZUR EVİNE GİDERKEN

Cacabey meydanında düşünüyorum.
Yapayalnız, garip, evsizler gibi,
Rüzgar esiyor anneciğim üşüyorum.
Ayazda kalmış kimsesizler gibi.

Ayazda ağladığımı görmüyor musun anne,
Üşüyorum ne olur sıcaklığınla sar beni,
İçimde neler yaşattığımı bilmiyor musun anne,
İpteyim ne olur varlığınla kurtar beni,

Eş, evlat hepsi yalan baki kalan insanlık,
O da evlatlarda yok, büyük hayal kırıklık,
Kaderimde varmış istemesem de yalnızlık,
Ağlama baba benim için, sahte hıçkırık.

Fani dünyadan Ömer’de gidecek bir gün,
Bütün dertleri sone erecek bir gün,
Hepsinin yalan olduğunu, görecek bir gün
Anlayacaklar ama, iş işten geçecek bir gün.