Kırşehir: Şiiri - İnönü Kolukırık

KIRŞEHİR:
Elinden düşmüyor kazmayla kürek,
Domatese hala diyorsun firek.
Kalkınmak için fabrika gerek,
Kimse seni tanımıyor KIRŞEHİR.

Lale misin,sümbülmüsün,gül müsün?
Evl misin, bekar mısın, dul musun?
Topal mısın,kör müsün,kel misin?
Neden seni tanımazlar KIRŞEHİR?

İçanadolu' dan yolların geçer,
kervansaray'ından turnalar uçar.
Fabrikan yok,işsizin çok,insanın naçar,
Kimse seni tanımıyor KIRŞEHİR.

Gelip te görmeyen ne bilir seni,
Yavan ekmeklerle büyüttün beni.
Mokossis'tin,GÜLŞEHRİ'idin,haniya hani?
Nasıl unutuldun canım KIRŞEHİR?

Adını koyanlar günaha girmiş,
Yeşil dururiken kır da neyimiş.
Sen il iken nevşehir köy imiş,
Nasıl tanımazlar canım KIRŞEHİR.

Aslında keskin kılıçsın kında,
Aşıkpaşa,Ahievran,Cacabey sende,
Başkasını bilemem sevdan var bende,
Nasıl tanımazlar seni KIRŞEHİR?

Umut ektin yeşerdi bak petlasta,
Yerin belli haritada,atlasta.
Bahar gelse koyun kuzu otlaşsa,
Sana doyulur mu canım KIRŞEHİR.

Sagında Kaman var,Solunda MUCUR,
Nurdamlası gibi,her yanın gıcır.
Kötüsu dedirmem yüregim acır,
Öyle tanıtırım ki seni KIRŞEHİR.

Ceviziyle anılır,yeşil KAMAN'ın,
Tarihlere konu olmuş,uygarlık anın.
İlimle,irfanla geçmiş zamanın.
Nasıl tanımazlar canım KIRŞEHİR?

Neşet ERTAŞ dilleşiyor sazıyla,
Herkes onu dinler,oglu,kızıyla.
Bir başkasın İNÖNÜ' nün gözüyle
Yoluna ölürüm canım KIRŞEHİR.