Kırşehir Şiiri - Osman Alpsoy

İkinci vatanın neresi dersen.
Erzurum’dan sonra yurdum Kırşehir.
Budur geleneği töresi dersen.
Sofrasında bağdaş kurdum Kırşehir.

Terme kaplıcası şifa kaynağı.
Kaman,Mucur,bir de var Çiçekdağı.
Sende bulunur mu nar dinekbağı.
Kaman cevizini kırdım Kırşehir.

Kimse tarihini unutmaz haşa.
Garipname yazmış bak Aşık paşa.
Usta şekil verir has mermer taşa.
Kalfaydım yanında durdum Kırşehir.

Kırşehir’de derler “Nörüyon gardaş”.
Bozlağın ustası Muharrem Ertaş.
Çekiç Ali,Neşet bizlere sırdaş.
Abdal meclisine girdim Kırşehir.

Ahi Evran Veli esnafın piri.
İnce ruhlu şair Ahmed Gülşehri.
Ozanlar diyarı açmış gülleri.
İçinden bir tane derdim Kırşehir.

Süleyman Türkmani Ahi müridi.
Şemsi Yastıman’da sende bir idi.
Sana karşı minnet borcum var idi.
Biraz olsun ben de verdim Kırşehir.

Petlas’ın dumanı çıkar göklere.
Caca Bey taht kurmuş hep gönüllere.
Ahi kültürünün merkezi nere.
Gönül gözü ile gördüm Kırşehir.

Osman öğretmene iş veren kimdi.
Kaşığı içinde aş veren kimdi.
Böyle bir vefalı eş veren kimdi.
Her zaman kendime sordum Kırşehir.

(1 Şubat 2003)