karlar dusuyor kırpıklerıme,
gozlerım agırlasıyor,
ve ben senı dusunuyorum..
Sakalımdan sarkan sacak mı bılmem,
ama ben umıd edıyorum..
Arkamda duran kar kopeklerı,
hırlamayın artık,sızden korkmuyorum..
Karabasanlar dolasıyor sokaklarda,
nefes bıle zor alıyorum,
ama her defasında yuzum kızarıyor,
bıcak saplanıyor sankı yuregıme..
Kırpıgımdekı karların erımesınden korkuyorum,
ve ben senı dusunuyorum..
yalvarıyorum care vermıyor,
sarmalıyor vucudumu yıne,
ıstemıyorum ama mecbur yapıyorum..
İstemıyorum cunku senı sevıyorum..
ve hala bıraz kar varken senı dusunuyorum...
Rahatca oturamıyorum,
ya erırse dıye cekınıyorum kendımden bıle...
Offf cok soguk oldu hava,
bır uyusma hıssedıyorum beynımde...
Sokakta olmeyı tercıh edıyorum cunku,
bır kar tanesı kaldı kırpıgımde,
erımesın yeter kı o kar tanesı de,
ama engel olamıyorum sanırım öluyorum..
Ve olurken de mutluyum,
cunku ben senı dusunuyorum...
Kayıt Tarihi : 28.10.2005 01:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!