Kirpikli Perde Şiiri - Aslı Demirel

Anlam denizin belirsizliğe kilitliyken
Damla olup sızdım içeri
Zindanlarında nehirleşip dolaştım da
Ne sen kal diyebildin
Ne ben küflü gece kokularını sevebildim

Özenle örülmüş duvarlarının dibi izmarit yanığıydı
Ve her birine saplı bir topuk izi acısı vardı
Saklılarında zannettiğin aşikar yanışlar
Aşikar haykırışlar
Ve dönüp dönüp düne saplanışlar
Git dedi kalma yer yok sana bu koca meydanda

Zaten kalmam için hiçbir emare de yoktu
Ne bir şilte vardı yamalı ama sevilen
Ne de eski kesiklere kırgınlık vazgeçmeyi öğreten

Her bir yanda han kapıları dizin dizin
Her birinde ayrı senaryo
Açılışı muamma
Kapanışı deli bir fırtına

Nafile bu bilmeceler
Yol göstermedi sıradan iç çekişler
Belli ki memnundu
Belli ki ketumdu
Hakimken parçalanmışlık doğumlarına

Vardır elbet keşfedilmemiş bir kıyı
İlk defa doğacak bir güneş
Elbet vardır

Sorarcasınaydı el yordamı arayışlarım
Ve dedim ki biline
Kirpikli perde aralanmadıkça
Eski kayboluşlar denize atılmadıkça
Hele hele bir de umursanmadıkça
Soluklarıma izinsiz ferahlık edemem
Perde diplerinde bir umut gezemem...

(13 03 2008)