Kirpiklerin Şiiri - Turgay Çobanoğlu

Kelebeğin kanadı gibi kirpiklerin
birazdan gözlerime dokunacak gibisin
silahın tetiği kadar hassas sözlerin
duydukça kulaklarım ölecek ansızın
hayli çok ağır oluyor sesiz çığlıkların
durmadan anlamsız bakan gözlerin
yokluğu süzer gibi bomboş ellerin
ateş olmuş bedenimi yakan yalanların
solumadan gereksiz nefes alışların
canımı daraltıyor soluksuz hırıltıların
olmadığım mahkemen de yargıların
zindanlar da bırakıyor sebepsiz ayrılıkların
şimdi diyorum yokluğuna alışmak lazım
ve ben seni kabullenmiyorum seni yaşamadım
unut gönlüm diyor. Ben seni hiç tanımadım
maziye sorarsalar; Ben seni MAZİM DE BİLE SAKLAMADIM.