Kirpiklerimde Hüzün Tuzları

Gün biter, akşam olur
Gülücüklerin yerini hüzün alır
Hatıralar gelir geçer karanlığın içinden,
İnadına akıp giden zaman olur.

Oysa, aklanıp paklanmak istiyorum,
Yaşanmamış ilkyazların ışıltıları vururken saçlarıma.
Kanayan gamlı yüreğimi bulutlara serip,
Kilitli yüreğimin sislerini dağıtmak istiyorum
Gecenin yalnızlık saatlerinde.

Zaman, içli bir başkaldırı sanki göğsümde.
Suskunluğum çekiştiriyor eteklerimden,
Ruhumdan kan damlıyor, üşüyorum.
Küflü çığlığımı sarı defterlere işliyorum.

Belki de, gamsız bir bulutum ben
Zindanlarda kendimi, belki de cesedimi arıyorum.
Miladı dolmuş bekleyişlerin hüzün tabletlerini yutarak
Kendime dönmek istiyorum.

Sonra, bahar doluyor penceremden içeri.
Tatlı bir yel aralıyor perdemi.
Güncemdeki korkuları tıkıyorum yeniden sandığıma.
Yeşil yollara vuruyorum kendimi,
Rehberim hüznün elinden tutarak geçiyorum
Güneşlerin uğramadığı metruk evleri.

Gölge dostlukları delip kendime dönüyor
Yaslanıp cama düşler kurarak yaşamı arıyorum
Aşkın sevdaya tahtını devrettiği bir çağda
Kirpiklerimdeki hüzün tuzlarını soluyorum.