Kirpik Hatun Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Halbuki bilmezdi beni,
Bana yazmıştı o mısrayı,
Yazdı kalem kağıda,
Dedi;
"Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden"
Dinlemedim, istemedim çıkmam
Bir elimde buz gibi alev
Bir elimde yüreğim
Üzerinde kor bir yara
Nasıl desem bilemedim o yâra,
Kıskanırdım da onu,
Kül olurdu aşkımdan papatyalar,
Saçlarını kıskanırım mesela,
Ya başkasının paltosuna düşerse...
Gözlerini kıskanırım mesela,
Ya başkası severse,
Dudaklarını kıskanırım mesela,
ya başkası...
Korkarım üzülmekten...
Sen değil de ya başkası üzerse,
Dayanamaz şu garip yüreğim...
Bi sen varsın yanımda,
Bi bilsen keşke,
Yapayalnızım şu odada...
Yarısı kırık pencere,
Çalışmayan bir lamba,
Ve Ay...
Sen mi güldün vicdansız?
Kirpiklerin yol göstermiş yıldızlara,
Ve sen mi dedin rüzgara?
Şu kulaklarımda tek senin sesin,
Bir telefon uzaktasın ama,
O telefon çok çok uzak bana...