Kirpiğinin Gölgesi Şiiri - Sıla Özgül

Göz kapaklarım sade senin hayalinle uyuşur,
Bir ısıtır ki gülüşün içimi,
Kalbimin derinliğinde küçük bir çocuk koşturur.
Düşlerimde sade sen.

Seni öylesine buldum ki ,
Öylece kendimden fazla
Yalnız sen oldun aklımın gölgesi,
Bir söz tutarcasına.

Öylesine istedim ki seni,
Parmak uçlarından hallice,
Her şeyin içinde, Herkesin dışında.
Coştu kalbim, uçtu diyâra.

Kırık dünyamda, kalbim vâveylâ
Ellerin vatanım ,
Gamzen sığınak
Ruhun umuttur her gözyaşına.

Özlemdir hasretten doğan,
Aciziyetimdir ,sana uzaktan bakan.
Ve inan,
Artık nereye baktığım ,ne yaptığım
Kirpiğinin gölgesinde kayıp ve ıssız.