Kirpiğini Kırp Şiiri - Ozan Efe

hep uyanmalısın karakışında
güneşi süzülsün kirpiğini kırp
hep dayanmalısın bırakışında
tanışı büzülsün kirpiğini kırp

dumanı başında karlı dağları
samanı kaşında harlı bağları
yamanı taşında yarlı çağları
kanışı üzülsün kirpiğini kırp

eşikte bekleyen ucun al bahar
beşikte ekleyen acısından har
kaşıkta tekleyen ballıca nahar
yanışı çözülsün kirpiğini kırp

uzağında yaşar artık yeridir
tozağında saçar yırtık peridir
çınar ardı kaçar pelit veridir
anışa düzülsün kirpiğini kırp

adamı dondurur karı eritir
şemsiye döndürür arı kırıtır
deli yeldir durur deri yürütür
danışa yüzülsün kirpiğini kırp

ozan efem acır yürekten yanar
yetimdir öksüzdür geçeni anar
yiyenden doyurur içene sunar
genişe nüzulsün kirpiğini kırp
180811denizli