Kirpiğin Kıvrımlarına Şiiri - Kalbi Narin

I.
Bağlayacaksan kendini, ne bir söze, ne bir kirpiğe bağla;
Söz unutulur, kirpik kopar.
Düğümle, tüm farkında olmadan biriktirdiğin beklentilerini, bir darağacına.
Bağlayacaksan kendini, onlara bağla.
Onlar ardına bakma fırsatı vermeden, sana nefes aldırmadan, yine sana, son verir.

II.
Bir çift kirpiğin kıvrımına çarmıha gerilir gibi asabilirmiydi insan kendini?
Bir tel kirpik celladı olur muydu önüne eğilen boynun?
Bir kirpik var avucumda.
Bileklerimi kesiyor.
Bir kirpik.

III.
Avucumu yaktı kirpik.
Mil çekti tenim üzerine.
Avucumda bir kirpik.
O artık bende.
Ve benden.
O kirpiklerin ardında ki mühre nazar edilebilirdi artık.
Mahremdi.
Gizli ve saklı.
Bedeli yanmayı göze almaktı.
Yandım.

IV.
Bir kirpiğin izi tende.
Ten evine gurbet yarası.
Al renginde mühür.
Cennet alır mı emaneti namahrem damga ile?
Cehennem yanar mı yaraya değmeden?

V.
Bir kıvrımda gizli kalmıştı kader.
Bir kıvrımda tükendi kalem.
Şimdi iman gereği bir kaza gerek.