Verdiğin Sözlerini Ne Tez Unutttun

Sert eser dolanır üşütür rüzgar,
Yüreğimde konaklar kara kışlar.
Uçup gitti gökyüzümden kuşlar,
Bakmaz oldun yâr bakışlarıma,
Açtın başıma türlü olmaz işler.

Vazgeçmem deyip dururdun,
Verdiğin sözlerini tez unuttun.
Beklesem ömrümce ne olurdu.
Kondun başka gülün dalına aman!
Dert oldun kadersiz gönlüme aman!

Seni de bir gün çekerler dara,
Gönül hanen olur tarumar viran.
Dağlarını yâr oy zemheri vurur.
Tuttugun eller seni atar taşlara,
Koyup gider elbet bir başına.

Yuva kurmuş vefasız yar üstüme,
Koşup eĺin peşine beni unuttu bile,
Sarmadım yaralarımı kendi elimle.
Yar yanasın oy sen de benim ile,
Ahım tutup tutuştursun seni de!

Kirpiğim düştü yere telleri nemli,
Yâr çektiklerimi neden bilmedin?
Aşkını şu dağlara yazsam inlerdi,
Devirdin kaşlarını savurdun yere,
Açık kalsın gözlerin ecel gelince.