Kirpiğim Değmedi Kirpiğime

Pişmanlıkla geçti çileli ömrüm
Eyvahla morarmış dizler benimdir.
Vatan coğrafyası çizdin alnıma
Çıkmaz mürekkeple izler benimdir.

Gelirim demiştin hani giderken
Yıllar geçti hala diyorsun “ erken! ”
Uykunun en derin bir yerinde sen
Kirpiği değmemiş gözler benimdir.

Korktuğum başıma geliyor gibi
Düştüğüm kuyunun görünmez dibi
Bütün acıların benim sahibi
Gülmeyi unutmuş yüzler benimdir.

Gözyaşı değil mi mermeri delen
Yıldırım ardından yağmurdur gelen
Dumansın yangından göğe yükselen
Geride kor ateş közler benimdir.

Varsın okyanusta batsın her gemin
Kollarım limandır sana en emin
Dört kitap üstüne ettiğim yemin
Güneşe astığım sözler benimdir.