Gül Damıtan Kadın Şiiri - Nevin Gündüz

Boyarken kırmızıya karanlığı
Bir gölge düştü
Yalnızlığına gecenin
Yüreğime yıldız
Kanat çırpıyorlardı
Afalladı gece kuşları
Uykusuz
Baktıkça o noktaya
Doluverdin benliğime
Yabancı değil bu kımıltı
Kokusu karanfil fısıltısı
Salındı usul boylum
Endamın gören selviler
Selama durdu derbeder

Oydu
Gözleri düş yeşili
Bakışı, gergefte nakış
Teninde gelincik tarlası
Yıldızlar semaha durmuş
Mah yüzünde
Kirpiğe düşen türkü damlası

Asırlar oldu
Unutmadım unutamam
Bende gizli hala adın
Nerelerdeydin
Hoş geldin karanlıklar içinde
Dünyamı aydınlattın
Hoş geldin
Şiirlere imbik imbik
Gül damıtan kadın...