Kirn'de Engin Inciler Üstadımla Bir Aksa ...

Kirn’de Engin İnciler Üstadımla Bir Akşam
Bu hafta sonu, değerli arkadaşım ve Üstadım, Engin İnciler’i ziyaret ederek dostluğumuzun şerefine dolu dolu bir Cumartesi akşamı geçirdik. Sohbetimiz tabii ki, şiir, düzyazı, edebiyat (yazın), sanat, dernekleşme ve Avrupa’daki derneklerin genel başarısızlığı, bunların neden sürekli bölünerek grupçuklar oluşturarak feodal ilişkilerden kopamadıklarına dair kesin fikirlerimizin hemen hemen her konuda uyuşması oldu! Ve bunun sosyal gelişmelerden yaratamadığı birlikteliğin de 60 yıldır Avrupa’da yaşayan Türkiyelilerin neden bu kadar zaman Avrupa’da yasamalarına rağmen reformasyon ve rönensans dönemini yaşayamadıklarını detaylarıyla masaya yatırdık ve bazen de ağlanacak hallerimizin komikligine güldük!

Üstad, Engin İnciler’in, gönül evine girerek akşam boyunca asıl konumuz olan şiir, şiir yazımı, nesir, aşk, sevgi, birliktelik, kadın erkek eşitliği, akraba evlilikleri, feodalizm ve mezhepsel sorunlar ve bunların topluma verdiği zararları, Türkiye toplumu’nun sosyolojik yapısını tarihini, ölümün değiştirdiği kişilik ve eğitim sorunları, üzerine bir sürü görüş alışverişinde bulunarak fikirlerimizi birbirimize saygılı bir şekilde ilettik.

Gerçekten son zamanlar da yaşadığım en güzel akşamlardan birisi oldu. Tabii ki, Üstadım yer yer benim ağlayışlarıma tanıklık ettiği gibi, yüreğinde ki insani duyguların yüklemiş olduğu bilinçle de beni anlayarak dinledi. Ve acının insan yaşamında „yaşanması gereken bir süreç“ olduğunu kendi yasadığı toplumsal ve özel yaşamından örnekler vererek beni teselli etmeye çalıştı. Üstadım şarabını yudumlarken, ben de akşama ikibuçuk duble rakıyla ve hüzünle eşlik ettim! Arkamızda akan ve Üstadımın penceresinden yer yer seyrettiğim Nahe Irmağı içimde ki acıları her ne kadar alıp götürmek istediyse de, onlar gitmek istemediler ve bende kaldılar.