Kırmızıyı severdik... Şiiri - Ayhan Durmuş

Kısa pantalon giyerdik,
ceplerinde rengarenk misketler,
gazoz kapakları, içleri çamurla dolu..
Çivi oynardık arka bahçede...
Sokak çocuğuyduk biz,
sokakların çocukları...
Daha kirlenmemişti,
tiner kokuları sinmemişti...
Tek katlı, bahçeli evler,
içlerinde meyve ağaçları,
rengarenk çiçekler...
Ayva ağaçlarından ok ve yay,
çam ağacından sapanımıza çatal,
en çok da,
olgunlaşmasını beklemeye yetmeyen,
çocuk tahammüllerimizle,
meyve ağaçlarına dalış
planları yapardık...
Kırmızı olan herşey güzeldi,
ya da bize o sevdirdi kimbilir...
Tüm oğlan çocuklarının aşık olduğu,
Şehnaz ablamız, kırmızılar giyerdi...
O geçerken, mahalle maçımız durur,
küçük adamlar oluverirdik...
Annelerimizin önüne oturduğumuzda,
yıkanma zamanına kadar sürerdi
adamlığımız...
Kemal Sunal izlerdik, siyah beyaz ekranlarda,
kana kana, doya doya gülerdik...
Çocuktuk biz, sokakları severdik...
İki buçuk lira yeterdi mutlu olmamıza,
koşa koşa giderdik mahalle bakkalımıza...
Baharımız ayrı güzeldi yazımız ayrı...
Kışlarımız uzamazdı, değildi aynı...
Günler daha mı uzundu ne?
Bitmek bilmezdi...
Çocuk gözlerimizde,
Hayat ne güzeldi!

03/06/2004