Kapalıydı kapım
Bin kilit vurulmuş hem de
Nasıl girdin evime,
Küçücük bir pencereden
Saksıları devirmeden
Hiç gürültü etmeden...
Ayak izlerinide mi sildin
Gelişinin sesszice,
Baktığımda oradaydın
Çoktan girmiştin içeriye
Derin bir sohbete dalıvermiştik
Fark ettiğimde...
Sanki hep vardın önceden
Bir yerlere gitmiştin bir süre
Dönmeni bekliyormuşum dört gözle...
O'na benzemenden söz ediyorum
Bir çok halinle,
O'nu hatırlattığın için
Yadırgamadım belki de,
Hayat ve kader işte...
Hatırlatıyorsun diyorum sadece
O hala kırmızı bende
Sense pembe....
Pembeleri biriktiriyorum gün be gün
Bakarsın kırmızı olr bir gün....
Kayıt Tarihi : 6.7.2009 02:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Burcu Aydın](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/06/kirmiziya-umut.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!